Ενώ ο έρωτας κατά τον Πλάτωνα είναι η πύλη για την αιωνιότητα, για τον Λουκρήτιο αποτελεί θανάσιμη παγίδα. Και μπορεί για τον Κίρκεγκωρ να συνιστά την πρόκληση ολόκληρης της ύπαρξης, όμως ο Σοπενχάουερ βλέπει σ' αυτόν ένα ύπουλο τέχνασμα του σεξουαλικού ενστίκτου. Όσο για τον Ρουσσώ, εμπνευστή του ρομαντισμού, αποτελεί το τέλειο παράδειγμα στοχαστή στον οποίο φιλοσοφικό σύστημα και προσωπικές νευρώσεις είναι αλληλένδετα. Η εμμονή του Σαρτρ με τον ποδόγυρο, η παροιμιώδης έλλειψη λίμπιντο του Καντ, οι αποτυχίες του Νίτσε με τα νεαρά κορίτσια είναι κάποια από τα πολλά περιστατικά, άλλα σοβαρά και άλλα ευτράπελα, μέσα από τα οποία ο αναγνώστης μπορεί να αντλήσει διδάγματα που θα τον βοηθήσουν στη δική του ζωή. Το βιβλίο αυτό ρίχνει φως στον τρόπο με τον οποίο οι μεγάλοι φιλόσοφοι τοποθετήθηκαν απέναντι στον έρωτα, καθώς και σε κάποια μυστικά της ερωτικής τους ζωής, με διάθεση όχι να τους εκθέσει, αλλά να ανακαλύψει τα σημάδια μιας χαρακιάς, ενός πάθους, που θα φέρει τον στοχασμό κοντά στην πιο υποκειμενική αλήθεια, εκεί που συναντιέται με τη ζωή... (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
